پ

اسمش بود پابلو.

اوولوشن

هشت ماه قبل وقتی اولین بار توی گی‌رومئو دیده بودمش و اسمش رو پرسیدم بهم گفت الکساندر کریستین. چند روز بعد که برای اولین بار دیدمش بهم گفت که کریستین رو بخاطر ارادت زیادی که به سرور و سالار بی‌پدرهای دو عالم - مسیح موعود - داره، روی خودش گذاشته.

هشت ماه بعد، چند شب پیش تو خونه‌ی من ازم پرسید که چطوری می‌تونه اون قسمت کریستین رو از اسم فیسبوکش پاک کنه.

من می‌خوام بدونم چه شکلیه...

به اشتراک‌گذاری، از مؤکدات است.

بعد از شش ماه

امّا گورسکی بیست و نهم اردی‌بهشت تمام نشده بود. واقعیت‌اش اینجاست که مثل یک طنابی می‌ماند که من نخواستم ول‌اش کنم و بهش چسبیدم. دوستان استریت هم‌وطن‌ام گفتند کنه شدی؟ نشو. از کسی آویزان نباش. گورسکی سیال بود اما در ظرف من جا گرفت. دوّم فروردین دیت اول‌مان بود. رفته بودیم توی یک بار نشسته بودیم که بخشی از یک مجموعه‌ی هنری بود. آبجو می‌خوردیم و گورسکی از جنگ اوکراین که آن موقع تازه در کریمه شروع شده بود می‌گفت. شش ماه بعدش هم هر روز حداقل چند دقیقه از جنگ گفت. امّا آن‌روز زل زده بودم به‌اش و وقتی مکثی کرد که از آبجویش بخورد (که همیشه‌ی خدا فرانتسیسکانر سفارش می‌دهد)، گفتم هارمونی خطوط صورت‌ات چه زیباست.

عکس: ماه دوم، یک شب مست.

چراغی در دستم، چراغی در برابرم

حقیقت امر اینجاست که من انسانی‌ام بشدت با اعتماد به نفس بالا و امیدوار به آینده. این را یکهویی گفتم چون داشتم با یکی از خواننده‌های قدیمی اینجا چت می‌کردم و به من می‌گفت که نگرانم شده. چرا؟ چون من هم به ورطه‌ی چس ناله افتادم. دوستان فیسبوک‌نشین ما مفهوم چس ناله را خوب می‌دانند. غرهای بی‌محتوا از شرایطی که تمام و کمال معلول اعمال خود شخص است. در حالی که زندگی من هر چقدر تیره و تار باشد که هست،‌ اما جاده‌ی روبرو بسته نیست. فانوسی در دستم می‌گیرم و به پیش می‌روم، با گام‌هایی استوار.

همیشه زندگی طوری پیش نمی‌ره که دلمون می‌خواد

کای می‌خواست با اون کوپن‌ها برام کادوی کریسمس بگیره.

تلگرافی به ایران - سه

گیِ ایرانیِ طبقه‌ی متوسطِ شهرنشینِ فیس‌بوک‌باز نمی‌فهمد و نمی‌خواهد بفهمد و نخواهد فهمید که تا وقتی جزای رابطه‌ی دو انسان آزاد در قانون مجازات اسلامی، حدّ زنا تعریف شده،‌ نوشتن از گل و بلبل و پروانه و فحش دادن به بایسکشوال و بای‌کیوریوس‌ها و روابط آزاد، در حقیقت لیسیدن همان خایه‌هایی‌ست که هموفوبیای علی مطهری و صادق لاریجانی می‌لیسد.

گیِ ایرانیِ طبقه‌ی متوسطِ شهرنشینِ فیس‌بوک‌باز راه را اشتباه گرفته و کرکره‌ش را هم پایین کشیده. نقطه.