۹ مرداد ۱۳۸۹

برای فراموش کردن

جشنی می گیریم و فکر می کنیم که گی پراید برگزار کرده ایم. من به شخصه معتقدم انتقاداتی که به این اقدام شده و بعضی از آنها تا حدودی جای تامل داشته و شاید هم وارد بوده، چیزی از اهمیت این روز و این تصمیم گیری کم نمی کند. قضیه فقط نشستن چند نفر و جشن گرفتن و به تبع آن تصمیم گیری برای یک جامعه ی میلیونی نیست. مهم این است که حرکتی شروع شد. این چند نفر - که شاید تعدادشان به انگشتان دست هم نمی رسید -نماینده جامعه ی میلیونیِ پنهان در خودی بودند که از آن لاک سخت خود در حال بیرون آمدن است. این رنگ ها و پرچم ها را هر کس که ببیند می فهمد با جامعه ای طرف است که راهش را دیر یا زود پیدا خواهد کرد. اگر امسال هفت، هشت یا ده نفر پرچمِ رنگین کمانِ وجود داشتن - زنده بودن - جامعه ی کوییر ایرانی را بالا بردند، بعدها از هر نقطه ای از این کشور یک پرچم رنگین کمان بلند خواهد شد... انتقاد کنیم اما همراهی مان را قطع نکنیم. آنوقت است که همه خواهند فهمید که ما بی شماریم.

***
3- ترانه ای برای دوست داشتن:
Inconsolable - Backstreet boys - 5116KB

۱ مرداد ۱۳۸۹

روزی برای ماندگار شدن -یا- وبلاگ نویسی در 5 دقیقه

بفرموده:
اولین جمعه ی مرداد هر سال، روز ملی اقلیت های جنسی خواهد بود. هرگونه اظهار عجز، بیچارگی، درماندگی و ناراحتی در مورد گرایش جنسی از سوی شما - مخاطب این وبلاگ، که با تقریب خوبی جزو این اقلیت هستید - در این روز ممنوع بوده و با متخلفین بشدت برخورد خواهد شد.
.
.
.
ظهر به عصر جمعه ای خوب. سوم مرداد 89