غرهایی اندر باب افاضات فعالین خودخوانده‌ی عرصه دگرباشی

حقیقت امر اینجاست که یا این حقیر پرتقصیر خر هستم٬ یا سایر عزیزان فعال عرصه‌ی حقوق دگرباشی یک چیزی‌شان می‌شود. اصل قضیه اینجاست که یک رادیویی راه افتاده به نام رادیوی رنگین کمان. بسیار عالی‌ست! ما که هیجان‌زده بودیم و برنامه‌ی اولش را هم شنیدیم و خوش‌مان هم آمد که خب شادی امین و آرشام پارسی نشسته‌اند کنار برنامه می‌سازند و وقتی هم دیدیم که مثلن ساقی قهرمان هم از رادیو حمایت کرده٬ واقعن ذوقمرگ شدیم - نه از حمایت شخصی ساقی قهرمان٬ بلکه بخاطر اینکه این چند نفر بالاخره آب‌شان با هم توی یک جو رفته٬ می‌توان نفس راحتی کشید و مابقی قضایا را دنبال کرد -٬ بعدش یکهویی یک آقا پسری به اسم آرش بینش‌پژوه (همان آرش رنویی سابق) یادش می‌افتد که دست به افشاگری بزند٬ پستی‌ توی صفحه فیس‌بوک‌اش می‌نویسد و داد و قال راه می‌اندازه و به زعم خودش می‌خواهد شرت آرشام پارسی را پرچم کند. یکی هم نیست که به‌اش بگوید پسر جان٬ قبل از تو این داد و فریادها را دیگران سر داده‌اند٬ راهش را هم رفته‌اند و الان که رادیو تشکیل شده ازش حمایت کرده‌اند٬ تو این وسط دقیقن حرفت چیست؟! چرا تا الان یادت نیوفتاده بود که افشاگری کنی؟ چه سودی می‌بری تو از افشاگری؟! اصلن انگار مظفرالدین شاه حرف خوبی زده بود که همه‌چیزمان باید به همه چیزمان بیاید!