۸ تیر ۱۳۹۴

یک زمانی وبلاگی داشتم به اسم ما می‌مانیم.


خدا اگه وجود داشته باشه یه معذرت خواهی اساسی به من بدهکاره با یه بهشت پر از پسرای خوشگل برای جبران تمام زحمت‌هایی که به گردن من انداخته برای فرو کردن یه مقدار شعور توی کله‌ی این‌همه بی‌شعور هموفوب و هموفوب‌ بی‌شعور که توی عمر سی ساله‌ام دیدم و البته بی‌شعورهایی که به طور قطع تعداد صدها برابرش رو تا پایان عمرم خواهم دید.

هیچ نظری موجود نیست: